Zakład produkcji koksu wybudowano w Radlinie w 1911 roku jako oddział Kopalni "Emma". Przedsiębiorstwo usamodzielniło się dziewięć lat później, jednak zachowało dawną nazwę "Koksownia Kopalni Emma".
Pierwsze dwie baterie I i II uruchomiono w Radlinie w 1911 roku, dwa lata później wybudowano kolejną numer III a w 1915 uruchomiono też baterię numer IV. Dwie następne V i VI powstały w latach 1928-29.
W 1938 roku produkcja koksu w zakładzie wyniosła 540 tysięcy ton, co stanowiło aż 23,3% całkowitej wielkości produkcji kraju. W okresie okupacji Niemcy prowadzili bardzo intensywną eksploatację baterii, co w połączeniu z działaniami wojennymi spowodowało gwałtowne pogorszenie ich stanu technicznego. Oficjalne przejęcie zakładu przez polskie władze nastąpiło 1 kwietnia 1945 r, po którym natychmiast przystąpiono do remontów baterii, zatrzymując przy tym baterię nr IV.
W roku 1951 koksownia już jako przedsiębiorstwo państwowe otrzymała nazwę Zakładu Koksochemicznego "Radlin".
W latach 1952 - 53 zatrzymano baterię nr II a baterie nr III, V, VI zmodernizowano. W roku 1966 wybudowano zaprojektowaną przez zabrzański „Koksoprojekt” baterię typu PTU-57, która zastąpiła baterię nr III. Wraz z baterią wybudowano sortownię koksu grubego, chłodnię wentylatorową, odfenolownię benzolowo – ługową, wieżę węglową wraz z pomostami transportu węgla i wieżą gaśniczą.
W 1970 roku uruchomiono kolejną baterię typu PTU-57, która stanęła na miejscu wyłączonych wcześniej baterii nr I i II. Uruchomienie tych dwóch baterii koksowniczych pozwoliło osiągnąć w 1971 r. maksymalną w historii zakładu roczną produkcję koksu wynoszącą 863 589 ton, co umożliwiło stopniowe wyłączanie pozostałych baterii.
W 1981 r. wyłączono baterię nr V.
W 1980 roku koksownia trafiła w struktury Kombinatu Koksochemicznego „Zabrze”.
Przełom lat 80-tych i 90-tych to okres intensywnych działań Kombinatu na rzecz kolejnej modernizacji zakładu. 26 sierpnia 1994 roku władze Radlina zatwierdziły dwuetapowy plan modernizacji koksowni. Pierwszy etap polegał na wybudowaniu instalacji odsiarczania gazu koksowniczego co pozwoliło na eliminację dwutlenku siarki z kominów baterii koksowniczych w ilości ok. 80 - 90 %. W 1995 roku uruchomiono biologiczną oczyszczalnię ścieków co umożliwiło zamknięcie wszystkich obiegów wodnych w zakładzie.
W latach 1996-2000 wyremontowano w systemie potokowym obie baterie PTU-57 tj. I i II z częściową wymianą instalacji gazu opałowego, osprzętu bocznego i górnego. Drugi etap modernizacji obejmujący budowę nowej baterii koksowniczej wraz z obiektami towarzyszącymi: nośnicami węgla ze stacjami przesypowymi, wieżą węgla, maszynami piecowymi wraz z torowiskami, zrzutnią koksu, sortownią koksu ze stacjami przesypowymi rozpoczęto w 2006 roku. Uroczysty rozpał nowej baterii nr I-bis miał miejsce w czerwcu 2008 roku. W ramach modernizacji przeprowadzono także remont biologicznej oczyszczalni ścieków oraz wybudowano pozostałe obiekty takie jak: rurociągi, zbiorniki, drogi kołowe, dojazdy, dojścia i place, instalacje nalewcze smoły i benzolu do cystern i autocystern. W związku z rozpoczęciem produkcji koksu w baterii nr 1-bis wyłączone z użytkowania zostały baterie nr I i II.
W 2017 roku oddano do użytku zmodernizowaną benzolownię wraz z oddziałem węglopochodnych.
W chwili obecnej koksownia posiada jedną baterię, produkuje najwyższej jakości koks wielkopiecowy eksportowany na rynki Europy Zachodniej, głównie do Austrii i Niemiec.